Harf ruhu öldürür. Yazılı metin karşı koyucu meydan okuma karşısında sessizdir. İçeriden büyüme ve doğrulamayı tanımaz. Metinler belleğin kesinkes hayati görevini yıkar. Yeteneklerini yazmaya adayanlar sofistlerdir, retorikçilerdir, özürlü hatiplerdir. Asıl şair ağızdan bir söz-dökücüdür. Asıl düşünür, hepsinden çok da sahici eğitmen yüz yüze konuşmaya, soruyu cevaba, yaşayan sesi yaşayan algıya düğümleyen doğrudan seslenmenin eşsizcesine odaklanmış dinamiklerine güvenir. Sorumlu bütün felsefi öğretimin yazmaktan kendini çekmesi teması Batılı gelenekte kadimdir (Doğu`da da olduğu gibi).
