Bu hastalıkla tanışmamın da ilginç bir anısı vardır.
Çoğu kişi benim yazılarımın sert olduğunu söyler. Oysa bir şair olarak duygusal biriyim ve sosyal sorumluluk projeleri ile sivil toplum kuruluşlarına desteğimi herkes bilir.
Çölyak ile tanışmama gelince;
Bir gün, kurucu üyesi olduğum ve şu anda ayrıldığım edebiyat derneğinde bir bayan, elinde bir miktar davetiye ve kartviziti dağıtırken, bir davetiye ve kartvizit de bana uzattı. “Baharın Çiçekleri” isimli bir resim sergisinin davetiyesiydi. Bu bayan, her ne kadar neşeli görünse de, gözlerinde hayatla mücadelenin yorgunluğunu ve hüznünü gördüm. Sergiye gittiğimde, yapmış olduğu sıra dışı çiçek resimlerinde de o ızdırabı ve yorgunluğu görmek mümkündü. Çünkü resimler, fırça ile değil, parmakla yapılmıştı. Çünkü beden dilinde her el hareketi fırça darbelerine de yansır.
Bu süreçten sonra, dernek oluşturma çalışmasında kendisine destek oldum. Fakat 50 üyeyle yola çıktığı bu dernek, sahipsizlik, yerel yönetimlerden ve firmalardan gerekli desteği görememe hatta basına röportaj verdiği için, bazı yerel yöneticilerin baskı ve gözdağı sonucu, tek başına mücadelesinde daha fazla dayanamadı. Bu mücadelede yenilgiye uğrayarak kapandı.(bu konuda Çorlu belediye başkan yardımcısı Kemaleddin AVCI tek destek olan kişiydi. Kendisini bu cesaretinden ve desteğinden dolayı kutlarım)
Çölyak konusuna gelirsek; Bu bir çeşit bağırsak kanseri olup, ömür boyu tedavisi olmayan ve bu şekilde yaşamak zorunda olduğunuz bir hastalıktır. En ufak bir hatada ölüme götüren, adeta azraille kardeş yaşamak zorunda olduğunuz, proteinli ürünlerden bulaşan (ekmek, simit, lahmacun, fast food v.b.) bir hastalıktır.
Bu hastalığı öğrenince, simidi ısırırken, onlar aklıma geldi, simit boğazımda düğümlendi. Askerde baklava yeme konusunda iddiaya girerken, şimdi bayramlarda onlar aklıma geliyor ve baklavayı yerken içimde burukluk oluyor. Çantalarında, bizim bir porsiyon dönere ödediğimiz para kadar pahalı, Glutensiz ekmek ve kuruyemiş gezdirdiklerini, herkes bir davette ziyafet çekerken, onların bir dilim ekmek bir avuç kuru üzüm ile karın doyurduklarını gördüm.
ONLARA DESTEK VERDİM. ÇÜNKÜ ONLARIN BU HAYAT MÜCADELESİNİ BİZZAT YAŞADIM.
Bir de bu hastalığı 2 yıl öncesine kadar bilmediğimi düşününce, bir kez daha pişmanlık yaşadım.11 yıldır beraber çalıştığım bir bayanın bile çölyak hastası olduğunu yeni öğrendim.
Halka yardımsever ve iyi insan imajı veren bazı siyasetçilerin, sigara üstüne sigara yakarak, içlerindeki zehiri kusmalarını, aslında sadece koltuk için şirin görünüp, gerçekte ne kadar vurdumduymaz ve art niyetli olduğuna, iki ayrı yüz taşıdığına şahit oldum.
Evet…
Bahar Ayşegül Yılmaz; Bir çölyak hastası. Yakında bir dizi sağlık kontrolü ve tedaviye başlayacak.
Çok mücadele etti, “Çölyakla Yaşam” derneğini kurdu. Bu derneğin kurulmasında en büyük desteği gördüğü, kurulum aşamasında kendisine bir baba gibi yakın Yaşar Ergene hocayı kaybetti, yılmadı. Herkesle el ele oldu, herkese destek verdi, herkesi kendi gibi yardımsever ve içten, samimi sandı.
Sonunda insanların ikiyüzlülüğünü gördü.
Yoruldu…
Bu yolda mücadeleye gücü yetmedi, teslim oldu.
“ÇÖLYAKLA YAŞAM” DERNEĞİ KAPANDI.
Tedavisi tamamlandıktan sonra, hastalığıyla tek başına mücadele edecek ve hayatının tutkusu resim çalışmalarına dönecek.
Bu yazıyı yazdığımdan bir gün önce, son Çölyak semineri, Çorlu belediye başkan yardımcısı, görevi gibi yardımsever Kemaleddin Avcı’nın desteğiyle, son seminerini Memduh Şevket Esendal sahnesinde gerçekleştirdi.
Tebrikler Kemaleddin başkan,tebrikler İrmet hastane başhekimi Hakan Sunal,tebrikler Nustil-sharr firması tebrikler bu seminerde Bahar hanımı yalnız bırakmayanlar.
Bu mücadelende her zaman yanındayız Bahar Ayşegül Yılmaz. Sen değil, sana önyargıyla bakanlar, destek olmayanlar utansın.
UNUTMAYIN;
HAYATIMIZINI HER ALANINDA, ÇAĞIMIZIN İLLETİ KANSER TÜRÜ OLAN ÇÖLYAK HASTALIĞI, HER 100 KİŞİDEN BİRİNDE VAR.
BİR GÜN SİZ DE ÇÖLYAK HASTASI OLABİLİRSİNİZ.
BU BİRİLERİNE KAPAK OLSUN.
ÇÖLYAKLILAR, BEN ÇÖLYAK OLMAYABİLİRİM AMA HAKAN PEKZORLU GİBİ, SİZE DESTEĞİM HER ZAMAN SÜRECEKTİR.