Fakat bir gün, babası daha iyi bir iş bulabilsin diye, sarı saçlıların çoğunlukta olduğu bir ülkeye taşınmak zorunda kaldı. 

Çocuk orada, kendini farklı ve yalnız hissetti çünkü hep onunla dalga geçiyorlardı. 

Belki de, siyah saçlarını bir şapkanın altına gizlerse, onu da oyunlarına çağırırlardı. 

Yıllar geçti, siyah saçlı çocuk büyüdü ve bir oğlu oldu. 

Oğlunun da, sınıfına yeni gelen arkadaşıyla dalga geçtiğini duydu. 

Ve başladı hikâyesini anlatmaya… 

Oğlu, babasını dinledikçe, arkadaşını ne kadar kötü hissettirdiğini anladı. 

Ve arkadaşını mutlu etmek için bir plan yaptı. 

Zülfü Livaneli bu kez, yuvalarından koparılan, göç etmek zorunda kalan çocukların arkadaşlarıyla el ele yürüyebilecekleri barış dolu bir gelecek için yazdı!.. 

(Tanıtım Bülteninden)