Açlıktan ölmesin, yeryüzünde hiçbir ferdimiz. 

Her şeyden önce bir insan, insanız her birimiz. 

Bu savaş, bu vahşet ne diye bizler nasıl bir şeyleriz? 

Galiba, İslam’dan bihaber, gözü dönmüş beşerleriz. 

Boş alanlarda olur savaş, atadan böyle öğrenmişiz. 

İşte biz Türkler insana, insan gibi muamele ederiz. 

Biz Türkler; hakem bir ecdadın asil torunlarıyız. 

Milleti İslam’ın, tek umut bağlanan yarınlarıyız. 

Uysalda olsak, maziden atiye sürekli korkularıyız. 

Bilirler; bir gözü açık yatar, kapıya kilit vurmayız. 

Biz Türkler; ne mal ne nam için, mazlumlar için varız. 

Peygamberimizin övdüğü, en son, şanlı sancaktarlarız. 

Biz kimseye, ne dik bakar, nede bir yan, yan baktırırız. 

Alp kızların, Nene hatun, kara Fatmaların çocuklarıyız. 

Tüm Müslümanlar bizim hem can, hem kan kardeşimiz. 

Dille, elle, kalple İslam’ın tebliği, mazeretsiz vebalimiz. 

O hilal’ in haç’ a galebesi, olmazsa olmaz yaşam şiarımız.

Yoksa eğik başımızın damarlarında, zülle dolaşır kanımız.

(Tanıtım Bülteninden)