Ardından ayyuka çıkan ama hemen, giderek sönen bir uğultu, meydanda, bir o yana bir bu yana salınan neşeyi aldı götürdü. 

Ve o an, kimsenin ne kadar sürdüğünü asla ölçemeyeceği bir süre, sessizlik işitildi. 

Güvercinler can havliyle havalandılar ve havalanır havalanmaz kanatları alev aldı, kül olup yağdılar ölen Barışların üzerine.

Yüzükler, bilezikler, gözlükler, dişler, saatler yağdı. 

Hâlâ şaşkınlıkla, dehşet ve inanılmazlıkla dolu gözler yağdı. 

Rengarenk giysiler, resimler, kimlikler, söylenmemiş sözlerle dolu mektuplar, hatıralar yağdı döne döne, savrula savrula her şeyin üzerine. 

Kan döküldü gökten. Kara bir kan. Çoğu yere; birazı ceketlere, entarilere, ayakkabıların üzerine, saçların arasına; ama en çoğu coşkunun üzerine. 

Kara bir kan. Her şeyin ve her zamanın adı oldu o: An Kara… 

(Tanıtım Bülteninden)