Bundan tam bin yıl evvel yaşamış bir adamın, Maarrî’nin, bu¬gün için söylenmiş denecek kuvvette ortaya attığı, serbest, açık, dosdoğru fikirlerini okumak, insana de¬rin bir zevk verir ve o büyük filozofa hak ettiği hayranlığı yaratır. Dindar olanlara bu iki beyitiyle şöyle hitap ediyor: Ey yollarını şaşırmışlar uyanınız, uyanınız!.. Si¬zin dininiz, eskilerin uydurdukları bir aldatmacadır. Onlar, bununla dünyalık toplamağa koyulmuşlar ve ele geçirmişler, nihayet ölüp gitmişlerdir. Şu kadar ki alçakların kurdukları bu kaideler, bu inançlar ya¬saya gidiyor. Eğer büyük suç işleyen kimse, Allahın takdiriyle -alnının yazısı icabı olarak- bunu yapmağa mec¬bur ise, onun bu yaptıklarından dolayı ceza görmesi, zulümdür; haksızlıktır. Allah, madenleri yarattığı zaman, kılıçların ondan yapılacağını biliyordu. Bir takım insanlar, onunla kan döktüler. Bir takımları da, bineklerinin gemlerini, nallarını yaptılar. Sen sa¬kın vicdanının ateşinde pervane olma!.. Göğsün, vicdanın en büyük ızdırapları, bir nevi parlayan yangınlardır.