Açık griye döndü. 

Sonra güneşe İnat, 

Siyahlara büründü. 

Yorgun bir kertenkele, 

Etrafı süzdü endişeyle.

Masumiyetinin aksine, 

Gökkuşağına sürtündü. 

Gökkuşağı zaten iki büklümdü, 

Islak merdiveni yere düşürdü! 

Mavi adam; 

Hem gürledi, hem süzüldü. 

Bunu gören yeşil kız; 

Dağlara, tepelere, ovalara bölündü. 

Siyah kuşanmış mavi adam; 

Bıraktı gözyaşlarını. 

Ve yeşil kız; 

Güldü de güldü. 

Mavi adamın her ağlayışı, 

Yeşil kıza ömürdü. 

(Tanıtım Bülteninden)